Mandala: bureau voor studiekeuze en loopbaancoachingOp deze pagina vind je mijn blogs over persoonlijke ontwikkeling, loopbaanvragen en studiekeuze. Tussen de blogs door plaats ik gedichten en songteksten die niet van mijn hand zijn, maar die vertellen wat ik eigenlijk had willen zeggen, als ik er de woorden voor had kunnen vinden.
Naast deze blogs schrijf ik voor ‘Bij de les’, een tijdschrift voor schooldecanen en leerlingbegeleiders. Tussendoor werk ik aan een boek over studiekeuze en een roman.
Zag een lieveheersbeestje op een struik. Stelde me voor dat ik één van zijn stippen was.
Tijdens een cursus op de Veluwe overnachtte ik enkele dagen in iemands huis in Ede. Airbnb, ik ben er gek op. Er stond een televisie in de slaapkamer en daarnaast de dvd’s van zes seizoenen Gossip girl. Ik kende de serie niet en ben nogal nieuwsgierig ingesteld, dus ik zette een paar kussens rechtop, pakte een biertje en zette de dvd-speler aan. De serie bleek te gaan over een groep 17-jarigen op een prestigieuze, Amerikaanse high school. Ze dragen de nieuwste en duurste kleren, houden elkaar in de gaten, zijn vaak hard en veroordelend en regelmatig buitengewoon irritant. Ik vond het geweldig.
Ik ben een man van 46 en ga er vanuit dat de serie niet is gemaakt met mij in het achterhoofd. En toch werd ik gegrepen door deze serie. Dat riep bij mij de vragen op: Wwaarom? Wat spreekt me hier zo in aan? Er zijn voor de hand liggende redenen, zoals de aantrekkelijke hoofdpersonen en de vaart waarmee de serie is gemaakt. Maar ook de manier waarop de jongeren met hun ouders praten, als gelijken soms. En vooral de manier waarop ze ondanks de fouten die ze maken toch vrienden blijven en elkaar steeds opnieuw vergeven. Wie wil er niet horen bij een groep die elkaar blijft steunen en stimuleren, wat er ook gebeurt?
Maar er is volgens mij nog een reden. Mijn leven bevindt zich in rustig vaarwater. De stappen die ik zet zijn niet meer zoekend zoals bij de jongeren uit New York, maar zelfbewust met een stabiele thuisbasis. Ik heb een idee over mijzelf, de mensen om mij heen en de rest van de wereld. En wat er soms gebeurt is dat ik mezelf daar zo in vast zet, dat de vitaliteit verdwijnt. Als je alles al denkt te weten, dan valt er niks meer te ontdekken. Spelen, fouten durven maken en uitproberen! Dat is wat zij doen en wat ik regelmatig vergeet te doen.
Tijdens het bekijken van het eerste seizoen kwam er een golf van energie in me naar boven. De wereld is vol mogelijkheden. Niemand die zegt dat je de dingen na een bepaalde leeftijd altijd op dezelfde manier moet blijven doen. Bekijk de wereld met andere ogen en je ziet nieuwe kansen. Vitaliteit geeft het leven een gouden randje, zon.
Ik denk dat het mogelijk is om deze levendigheid regelmatig te voelen, maar dat het soms zoeken is naar wat dit voor elkaar krijgt. Het zal niet voor iedereen de serie Gossip girl zijn.
De actrice die één van de belangrijkste karakters speelt, heet in het echt Lively. Dat kan toch geen toeval zijn?
Als ’s morgens het licht
door de gordijnen dringt
smelten je laatste dromen.
Er klinken geluiden
uit de achtertuinen
een buurman stapelt stenen
een rammelende kettingkast.
Het is vandaag de eerste dag
om met iets te beginnen
waar niemand aan begon.
Fetze Pijlman
Een half jaar geleden kregen we een hamster. Een collega ging terug naar de Verenigde Staten en het meenemen van een huisdier was niet toegestaan of te duur of te onhandig. Zoiets. Ze zat er nogal mee en toen mijn dochter (8) het verhaal hoorde, was de oplossing snel gevonden. De naam Jemima werd overboord gegooid en Lichtje werd geboren.
Voor degenen die nog nooit een hamster hebben gehad: ze houden van rennen. Daarom hebben ze een rad in hun kooi staan, waar ze ’s nachts kilometers op afleggen. Je geeft ze elke dag te eten. De kooi verschoon je één à twee keer per week. Niet veel werk voor een huisdier en ze geven een hoop gezelligheid. Als ze wakker zijn, tenminste. De eerste maanden bemoeide ik me niet zoveel met Lichtje. Mijn dochter zorgde voor het eten en drinken. Mijn vrouw begeleidde alle kinderen uit de buurt die werden opgetrommeld als de kooi moest worden verschoond. Na afloop lag ze dan uitgeput op de bank, maar het liep allemaal wel, leek mij zo.
Op een dag werd ik bij mijn vrouw geroepen. Ze wilde graag twee dingen met me bespreken. Dat betekent bij ons thuis meestal niet veel goeds. Ze maakte zich zorgen over een kale plek op de rug van Lichtje. Volgens haar zat onze hamster letterlijk niet goed in haar vel. Of ze er mee naar de dierenarts zou gaan. Het tweede punt was dat ze zich niet kon herinneren dat we hadden afgesproken dat alleen zij en onze dochter de hamster zouden verzorgen en wanneer ik dacht ook eens wat te gaan doen.
We spraken af dat ik de grote kooiverschoning in het weekend voor mijn rekening zou nemen. En dat ik wat vaker met Lichtje zou spelen. Vanaf dat moment pakte ik haar elke avond even op, nam haar mee naar de bank en liet haar door mijn handen en over mijn armen lopen. We voerden goede gesprekken. Ik liet haar het huis zien. Af en toe kreeg ze wat extra pitjes van me. En deze op het oog kleine dingen zorgden bij ons allebei voor grote veranderingen.
Bij Lichtje verdween de kale plek al snel. Blijkbaar was dit precies wat ze nodig had om zich weer goed te voelen. Het effect op mij was dat ik door de aandacht die ik haar gaf, verbinding met haar begon te voelen. Ik bezag haar anders. Het was niet meer gewoon een dier in een kooi, maar een levend wezen: zachtaardig en nieuwsgierig. Ze was niet meer op afstand, maar heel dichtbij.
Alles wat je aandacht geeft groeit. Het geven verandert niet alleen de ontvanger, maar ook jou als degene die geeft. Er ontstaat verbinding. Dit geldt volgens mij zowel voor mensen als voor dieren, dingen, plannen, dromen en gedachten. Aandacht geven aan de goede dingen kan iets moois in beweging brengen. Zoals bijvoorbeeld de vriendschap met een hamster.